Roadtrip Down South, deel 1 - The Farm

Eindelijk eindelijk weer een goed verslag, dat heeft veel te lang op zich laten wachten. Ten eerste omdat ze in het zuiden van Australië het woord 'bereik' nog niet in het woordenboek hebben opgenomen en ten tweede omdat er zoveel te beleven was dat ik er simpelweg haast geen tijd voor heb gehad. Oja : even voor de duidelijkheid, het was super koud in het zuiden (omgekeerde dan bij ons uiteraard) daarom zijn de meeste foto's met een dikke trui en een lange broek.

Enfin, afgelopen vrijdag (alweer een week geleden) zijn we met de übercoole zeegroene Ford Falcon richting zuiden gecruised: eerste stop: Tenterden. Dit is op ongeveer 3,5 (en met het groene monster ongeveer 4,5) uur zuid van Perth. In Tenterden staat de boerderij van de familie van Michael. Hier wordt een groot stuk grond ingericht als nationaal park waar beschermde Australische dieren worden gehouden, die door geïntroduceerde dieren (vossen, wilde katten etc.) bedreigd worden. Met een man of 30 was het dan ook de bedoeling om binnen de omheining een grote lijn te vormen en met z'n allen als een soort bezem door het gebied te lopen. Ook de kangoeroes moesten eruit gejaagd worden, gezien zij het grote omheiningshek beschadigen door er tegenop te springen. Helaas was het plan beter op papier dan in uitvoering, gezien sommige mensen gewoon achterlijk zijn. Ik geloof dat we al in de kleuterklas leren om naast elkaar te lopen, maar blijkbaar is dat een uitzonderlijk moeilijke taak. Wat er dus gebeurde is dat sommige mensen in het midden van de lijn stopten of terug liepen of elkaar uit het oog verloren waardoor een aantal dieren dwars door de lijn konden komen. Ik was de meest rechtse persoon en liep dus direct bij het hek, en naast mij zou nog een auto moeten rijden. Suf genoeg was de persoon die ze in de auto hadden gezet, iemand die niet kon rijden, dus ik had verder niets en niemand rechts naast mij. Uiteraard werden door het geneuzel links van mij de meeste dieren naar rechts gejaagd in plaats van vooruit, dus na 5 minuten stond ik al oog in oog met een volwassen mannetjes kangoeroe. En die beesten zijn groot. Ik heb eerst met lawaai de springer de goede kant op weten te jagen, maar toen zijn vrouwtjeskangoeroe en kinderen links door de linie wisten te breken was hij erop gebrand om ook langs mij te komen. En ik ga zeker niet in de weg staan van een dier die zijn zinnen heeft gezet op ontsnappen, dus ik kon niks anders doen dan hem laten gaan. Uiteindelijk hebben we een een paar vossen en een stel andere kangoeroes het natuurgebied uit weten te jagen maar de overige dieren worden helaas geschoten.

De boerderij zelf is al 2 jaar semi-verlaten (de grootouders van de familie die er woonden zijn overleden), maar het wordt nog wel gerund door 2 neven van Michael. Ze wonen er zelf niet maar onderhouden alles zo goed als kan. Het toffe was dat op de grond zelf een groot aantal auto's en trucks stonden die al tientallen jaren niet meer zijn gebruikt. Ze waren totaal overwoekerd en worden haast teruggenomen door de natuur. Dit heeft een paar toffe foto's opgeleverd (zie foto's). De boerderij zelf was nog super ouderwets, dus zonder warm water, zonder verwarming en zonder gas. Het was dus echt een soort kamperen, maar met alle andere mensen was het wel heel gezellig. Op zondag hebben we onze spullen gepakt en zijn verder gereden naar Albany. Hierover gaat het volgende verslag (anders is het zo'n lange lees ^^)