Life of a single teen-mom

Het is inmiddels maandag, de vierde dag op rij dat ik Grace alleen heb gezien de ouders sinds vrijdag op vakantie zijn. Het zijn lange dagen, maar je merkt wel dat het een stuk makkelijk is als je de enige gezaghebbende in huis bent.

Vrijdag ben ik (nadat Grace 's ochtends al om 5 uur naast haar bed stond) met Grace op de trein gestapt en zijn we naar haar wekelijkse balletles geweest. Na afloop uiteraard een middagslaap en 's middags gezellig in het park gespeeld. Op zaterdag ochtend hadden we een kinderfeestje van Pete (een Nederlands jongetje van Grace's dagopvang). Hier hebben we ons de hele ochtend kunnen vermaken. Na de middagslaap zijn we gezellig naar de supermarkt gegaan om nog wat extra dingetjes te komen en aan het einde van de middag hebben we met Oma Joan en de neefjes Ethan en Jacob in het park gespeeld en gepicknickt.

Gisteren was het gelukkig een uur later dat de dag begon, maar om 6 uur opstaan na zo'n lange dag is nog steeds aardig vroeg. We hebben ons klaargemaakt en zijn om 8 uur naar oma Joan gegaan om samen met Ethan en Jacob daar te ontbijten en daarna de Perth Giants te gaan bekijken. Dit zijn 2 reuzen die de afgelopen dagen door Perth hebben gelopen en die een verhaal hebben uitgebeeld. En met reuzen bedoel ik ook echt reuzen: omhoog gehouden door hijskranen, bediend door meer dan 40 acrobaten en ontzettend realistisch, je hebt echt het gevoel dat er 2 echte reuzen voorbij komen. Helaas waren met ons nog 100.000 (letterlijk) andere mensen naar de stad gekomen om de reuzen nog 1x te zien voordat ze vertrokken. Dus de treinen waren stampvol, wat met een kinderwagen absoluut niet handig is. Ik had bij voorbaat al het vermoeden dat Grace het niet zo leuk zou gaan vinden en had het voorgevoel dat het voor haar misschien beter was om thuis te blijven, maar gezien haar neefjes ook gingen wilde ze per sé mee. Alles goed en wel, na een korte maar warme en plakkerige treinrit stonden we allemaal op het station en moesten we door de gigantische mensenmassa naar het park zien te komen. En dit betekende dat we de kinderwagens van trappen af moesten tillen, kinderen bij ons zien te houden en er ook nog voor zorgen dat we zelf zagen waar we naar toe gingen. Uiteindelijk zijn we met wat omwegen op het festivalterrein aangekomen, maar de zon stond inmiddels al fel te branden aan de hemel en de kinders hadden al een groot deel van hun moed verloren. We waren ook relatief laat, gezien de neefjes nog niet klaar voor vertrek waren toen wij aankwamen, dus we hadden een bijzonder slechte plek en het was voor de kinderen te moeilijk om ook maar iets te kunnen zien. En ik garandeer je: midden in een mensenmassa staan in een zinderende hitte met 3 jammerende kinderen is niet mijn ding. Uiteindelijk heb ik de anderen zo ver weten te krijgen om om te draaien en naar huis te gaan want het was gewoon niet de moeite waard zo. Wel moet ik zeggen dat als ik alleen was geweest ik het waarschijnlijk heel leuk had gevonden: de reuzen waren echt gaaf en de manier waarop ze bewogen werden was ook echt super. Na een nog chaotischere (is dat een woord?) terugreis kon ik Grace eindelijk om half 1 naar bed brengen en kon ze eindelijk slapen, want ze was helemaal af.

Na de middagslaap zijn we lekker rustig thuis gebleven en hebben gezellig samen gespeeld en gegeten. 's Avonds zijn mijn spulletjes alvast opgehaald zodat ik die dinsdag niet zelf helemaal mee hoef te slepen naar mijn nieuwe onderkomen.

Vanmorgen heb ik Grace naar de dagopvang gebracht en die haal ik om 4 uur weer op. Als het goed is zijn de ouders er morgen weer en hopelijk kan ik woensdag eerst heel erg lekker uitslapen! :)